Południowa część Gór Złotych, z najwyższym granicznym z Czechami szczytem Kowadło jest wąskim grzbietem, opadającym stromo na zachód do szerokiej doliny Białej Lądeckiej, za którą leżą już Góry Bialskie. Góry Złote zawdzięczają swą nazwę występującym tam dawniej skałom kruszconośnym, z których otrzymywano złoto. Ośrodkiem ich wydobywania było miasteczko Złoty Stok, w którym do roku 1961 eksploatowano te złoża zawierające niewielkie ilości złota. Do zainteresowania się górnictwem w rejonie Złotego Stoku przyczynił się Jawornicki Potok. W piaskach leżących na jego dnie znajdowano dawniej drobne okruchy złota. Naprowadziły one poszukiwaczy złota na złoża cennych rud złotonośnych. Świetny okres rozwoju przeżywał Złoty Stok za panowania Władysława Jagiellończyka, króla Czech i Węgier, kiedy to z otrzymanego złota bito talary w miejscowej mennicy. Do dziś zachował się budynek, w którym mieściła się mennica. Góry Bialskie zbudowane są ze skał krystalicznych, które graniczą od południa z Czechami. Góry te stanowią zwartą powierzchnię leżącą na wysokości około 1000 m n.p.m., ponad którą wznoszą się niewielkie kopulaste szczyty. W części północnej najwyższym szczytem jest Czernica, a w południowej — Postawna. Powierzchnię zrównań urozmaicają krótkie i głębokie doliny potoków, dorzecza Nysy Kłodzkiej.