Kotlina Kłodzka jest jedną z najpiękniejszych krain Polski, zamknięta pasmami górskimi, zaznaczającymi się w krajobrazie bardzo wyraźnie. Góry te należą do najstarszych w Polsce. Tworzyły się bowiem w okresie od około 1,5 miliarda do 200 milionów lat temu. W ciągu tego niezwykle długiego czasu obszar Sudetów ulegał ciągłym ruchom, w wyniku których raz był lądem to znów zalewany był przez morza. Z osadów morskich i lądowych tworzyły się skały osadowe, natomiast z istniejących tu wulkanów wydobywała się na powierzchnię lawa, z której powstały skały wylewne. Równoczesne działanie wody, wiatru, zmiennych temperatur powietrza i innych składników atmosferycznych, powodowało niszczenie i obniżanie gór. Dzisiejszą swą postać zawdzięczają Sudety alpejskim ruchom górotwórczym; wtedy to ich obszar uległ popękaniu i wydźwignięciu. Grzbiety sudeckie są na ogół płaskie, wyrównane, a ponad nimi wznoszą się łagodne, kopulaste szczyty. Uroku dodają im stosunkowo strome stoki, pocięte dolinami rzek i potoków, porośnięte lasem. Na stokach i wierzchowinach sterczą z rzadka rozrzucone skałki o fantastycznych kształtach. We wschodniej części kotliny, na pograniczu z Czechami ciągnie się, na długość około 35 km, jedno z najdłuższych sudeckich pasm górskich — Góry Złote. W północnej części góry są niższe i urozmaicone krajobrazowo. Rozcięte są dolinami potoków górskich oraz urozmaicone skałkami zbudowanymi z gnejsów i bazaltów.